Kosmopolis 2020: wstęp

„Do tej pory środowiskiem naturalnym festiwalu było Trójmiasto – Teatr Boto, Uniwersytet Gdański, Dworek Sierakowskich, Teatr Gdynia Główna i kilka innych miejsc, związanych na stałe z festiwalem. W tym roku musieliśmy zacząć eksplorować nową przestrzeń: live’y, ZOOMy, infografiki, udostępnianie materiałów w sieci i wydarzenia organizowane na… Facebooku. Co prawda strona internetowa funkcjonowała z powodzeniem już od dawna, jednak w tej sytuacji okazała się niewystarczająca dla naszych potrzeb. W związku z tym Paweł Nieczuja-Ostrowski zaczął tworzyć całkiem nową witrynę. Zaprzyjaźnieni artyści i badacze z dziesięciu krajów – od Nowej Zelandii przez Grecję, Rumunię, Polskę, Wielką Brytanię, Irlandię, Portugalię, po Brazylię, Meksyk i Stany Zjednoczone – zaczęli przesyłać nam materiały, które należało z uwagą obejrzeć, zakwalifikować, a następnie udostępnić. Coraz bliżej zaprzyjaźnialiśmy się z platformami takimi jak Vimeo, YouTube, Instagram czy Facebook. Te kanały komunikacji funkcjonowały u nas już przed tegoroczną edycją festiwalu, ale jeszcze nigdy nie były do tego stopnia eksploatowane.

Wszystkie te serwisy pozwalały nadawać przekaz do uczestników festiwalu, jednak dla nas zawsze istotna była dyskusja, pytania, wreszcie informacja zwrotna. Zaczęliśmy się zastanawiać nad możliwością spełnienia tych potrzeb w sieci”.

(Małgorzata Woźniak, Doświadczenie festiwalu w przestrzeni wirtualnej. Between.Pomiędzy: Kosmopolis 2020, tekst ma się ukazać w „Roczniku Sopockim”)

Podsumowując, tegoroczny festiwal można zamknąć w następujących liczbach:

• 7 premier
• 150 artystów z 8 krajów,
• 8 spotkań w Kawiarence Festiwalowej Młody Byron Online,
• 7 nagrań przedstawień,
• 24 krótkie nagrania filmowe,
• 14 czytań poezji i prozy,
• 8 wystaw
• 12 filmów muzycznych i teledysków,
• 7 projektów wydawniczych, w tym publikacje udostępnione w otwartym dostępie,
• 16 tys. odsłon witryny internetowej w 45 krajach,
• 60 tys. odbiorców w mediach społecznościowych.

„Na pewno musieliśmy – jako organizatorzy – pobudzić całkiem inne, niż do tej pory pokłady kreatywności i uruchomić odmienne umiejętności. Eksplorowaliśmy nowe platformy i nowe środki komunikacji z naszymi odbiorcami, o czym wspomniałam już wcześniej. Spotkania na ZOOM-ie, które początkowo budziły nasze obawy, jako że nie byliśmy przekonani do tej formy wspólnotowości, okazały się udanym substytutem <<żywej>> wymiany myśli”.

(Małgorzata Woźniak, Doświadczenie festiwalu w przestrzeni wirtualnej. Between.Pomiędzy: Kosmopolis 2020, tekst ma się ukazać w „Roczniku Sopockim”)

Kosmopolis 2020 nie byłoby możliwe bez współpracujących z nami od lat artystów, również tych z zagranicy. W przygotowanych podczas globalnego lockdownu specjalnie na tę okazję filmach, Debra Mulholland (Nowa Zelandia) i Jon Mckenna przedstawiają autorskie interpretacje sonetu Williama Szekspira, słynnej „Ode to the West Wind” Percy Bysshe Shelleya oraz tłumaczenie wiersza Olgi Kubińskiej.