Header is loading...

festiwal rozproszony 2022

Teatr w Trójmieście

Ważnym aspektem działalności BPRG jest lokalność i choćby z tego względu ważną rolę odgrywa prowadzony przez dr Katarzynę Kręglewską w ramach Programu Wsparcia Humanistyki Gdańskiej projekt „Przestrzenie teatru – teatr przestrzeni. Mapa trójmiejskich zjawisk teatralnych w latach 1989-2021”. W marcu 2022 roku dr Kręglewska koordynowała również inicjatywę studencką „Głos wsparcia dla Ukrainy”, w której uczestniczyli przedstawiciele różnych środowisk teatralnych Trójmiasta. BPRG stale współpracuje z trójmiejskimi instytucjami reprezentującymi dziedzinę sztuk scenicznych, takimi jak: Gdański Teatr Szekspirowski, Teatr Wybrzeże, Miejski Teatr Miniatura, Opera Bałtycka, Teatr BOTO, Państwowe Policealne Studium Wokalno-Aktorskie im. Danuty Baduszkowej w Gdyni, Sopocki Teatr Tańca i DzikiStyl Company.

festival dispersed

1

Grant „Przestrzenie teatru – teatr przestrzeni. Mapa trójmiejskich zjawisk teatralnych w latach 1989-2021 (2022)”

Stocznia Gdańska, listopad 2022, fot. Katarzyna Kręglewska

Najważniejszym celem projektu jest zbadanie sposobów funkcjonowania teatru w Trójmieście w przeciągu ostatnich trzydziestu trzech lat.

Zakres planowanych badań ma charakter przekrojowy. Celem projektu jest stworzenie możliwie komplementarnego obrazu: począwszy od tworzących teatr ludzi (reżyserzy, aktorzy, krytycy, teatrolodzy), przez wybór przedstawień teatralnych, panoramę państwowych oraz off-owych instytucji teatralnych, odbywających się w Trójmieście festiwali oraz organizowanych przedsięwzięć (takich jak: Gdyńska Nagroda Dramaturgiczna, otwarte czytania dramatów − np. PC DRAMA, improwizacja teatralna i stand-up), po zagadnienia związane ze szkolnictwem teatralnym (Studium Wokalno-Aktorskie im. Danuty Baduszkowej, Stowarzyszenie „Wybrzeżak”) oraz – szczególnie prężnie rozwijającą się w ostatnich latach − pedagogikę teatru. Wreszcie, przedmiotem badań jest sposób funkcjonowania teatru w przestrzeni społecznej, zarówno w formie rozmaitych inicjatyw artystycznych podejmowanych w przestrzeniach nieteatralnych, jak i wzajemne relacje pomiędzy artystami i instytucjami, a widownią.

Prowadzone badania mają na celu zarówno zarysowanie mapy, obejmującej możliwie najszerszą panoramę zjawisk, jak również poświęcenie szczególnej uwagi najbardziej reprezentatywnym i wartościowym działaniom.

Ważnym założeniem badawczym jest przekonanie, że otoczenie geograficzne, wraz z wynikającą zeń geografią kulturową, ma ogromny wpływ na kształtowanie tożsamości zamieszkujących daną przestrzeń twórców. Teatr − jako zjawisko istotne społecznie oraz miejsce, będące nierzadko przestrzenią stawiania diagnoz na temat współczesności − zawsze stanowi odbicie swoich czasów. W monografii Przestrzenie teatru − teatr przestrzeni autorka zamierza przyjrzeć się, w jaki sposób geografia kulturowa Trójmiasta wpływa na kształtowanie tutejszego życia teatralnego oraz – jak teatr, za pośrednictwem konstruowanych modeli rzeczywistości, przyczynia się do kształtowania wyobrażeń kulturowych o Trójmieście.

Spośród najbardziej istotnych cech, stanowiących o specyfice badanego obszaru, należy wskazać na wielowiekową historię i bogate dziedzictwo kulturowe Gdańska (pojmowanego jako kolebka Trójmiasta), wpisaną w jego historię wielokulturowość oraz rozpoznawalność miasta nie tylko w skali kraju, ale również na świecie (Trójmiasto jako miejsce przemian, które doprowadziły do transformacji ustrojowej).

W myśl tych założeń, dobór przykładów, będących przedmiotem pogłębionej analizy w monografii, ma uwzględniać nie tylko perspektywę lokalną, ale również umożliwić umiejscowienie trójmiejskich zjawisk teatralnych w szerszej – ogólnopolskiej i ogólnoświatowej – perspektywie.

Obszar badań obejmuje funkcjonowanie teatru w latach 1989-2022. Wybór daty początkowej wiąże się z przeprowadzeniem transformacji ustrojowej, a tym samym z zaistnieniem warunków dla urzeczywistnienia idei społeczeństwa obywatelskiego. Więcej trudności nastręczał wybór daty zamykającej omawiany okres. Pierwotnie miał to być rok 2021, który zdawał się stanowić naturalną cezurę – wybuch pandemii COVID-19 w 2020 roku należy potraktować nie tylko jako czas katastrofy, ale również moment sprzyjający namysłowi nad dotychczasową formą funkcjonowania teatru oraz pretekst, by stawiać diagnozy na temat teatru jutra. Z kolei decyzję o przedłużeniu daty zamykającej badania do 2021 roku oparto na dwóch istotnych dla trójmiejskiego teatru wydarzeniach: przede wszystkim śmierci prof. dr. hab. Jerzego Limona, niezwykłej osobowości teatralnej, założyciela Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego, a także planowanej hybrydowej jubileuszowej edycji festiwalu Sopot Non-Fiction. Niestety nie sposób ignorować wydarzeń ostatnich miesięcy – inwazja wojsk rosyjskich na wschodzie Ukrainy, do której doszło 24 lutego 2022 roku, diametralnie zmieniła nie tylko obraz współczesnej sytuacji geopolitycznej, ale wywarła również ogromny wpływ na przestrzeń kultury. W myśl założenia, że teatr stanowi przestrzeń reakcji i komentarza odnośnie otaczającej rzeczywistości, ostatecznie zdecydowano zamknąć badania współczesnego teatru w Trójmieście na roku 2022. O słuszności tej decyzji przekonuje również najnowsza premiera w Gdańskim Teatrze Szekspirowskim – musical 1989 w reżyserii Katarzyny Szyngiery (koprodukcja z Teatrem im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, premiera 19 listopada 2022), bezpośrednio dotykający tematyki polskiej transformacji i roli, jaką odegrało w niej Trójmiasto i jego mieszkańcy.

festival dispersed

2

Teatr w Trójmieście – Between.Pomiędzy 2021

W ramach Festiwalu Between.Pomiędzy w 2021 roku Katarzyna Kręglewska przeprowadziła cykl rozmów o teatrze w Trójmieście z Barbarą Świąder-Puchowską, Małgorzatą Abramowicz oraz Mieczysławem Abramowiczem.

Informacje na temat przeprowadzonych spotkań można znaleźć pod poniższym adresem: Between.Pomiędzy | 12 Festiwal

Obecność w Trójmieście teatru żydowskiego była tematem dwóch rozmów przeprowadzonych z Mieczysławem Abramowiczem wokół jego książki „Teatr żydowski w Gdańsku 1876-1968” (Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, 2022), które odbyły się:

Więcej informacji o książce – zob.:Teatr żydowski w Gdańsku 1876–1968 - Wydawnictwo (ug.edu.pl)

festival dispersed

3

Trójmiejski teatr niefikcjonalny – Festiwal Sopot Non-Fiction


Z pojęciem teatru dokumentalnego wiąże się sporo wątpliwości.

  • Czy jest możliwe sformułowanie jednej, wspólnej definicji, obejmującej różnorodność form, jakie przybiera współcześnie teatr bazujący na dokumentach, reportażach, materiałach autobiograficznych?
  • Czy przedstawienia, które powstają w ramach nurtu teatru dokumentalnego reprezentują teatralny mainstream, czy przynależą do off-u?
  • Czy istnieje w ogóle coś takiego jak teatr faktu − czy, przeciwnie, zestawienie „teatru” oraz „faktu” ma, jak zauważyła Joanna Krakowska, wydźwięk oksymoroniczny?
  • A może warto powtórzyć za Dariuszem Kosińskim, że współcześnie moda na teatr dokumentalny bezpowrotnie przeminęła, a nawet jeśli pojawiają się jego poszczególne przejawy, spotykają się z podobną reakcją, co opowieści zasłużonego weterana – choć słucha się ich z szacunkiem, to jednak niewielu już ciekawią?
  • Wreszcie: czy w epoce, w której coraz dotkliwszy staje się brak autorytetów i wiarygodnych źródeł informacji, a w zamian coraz częściej jesteśmy konfrontowani z mnożącymi się fake newsami oraz próbami kreowania alternatywnych, kontrfaktycznych historii – teatr oparty na dokumencie ma jeszcze w ogóle rację bytu?

Festiwal Sopot Non-Fiction to – unikatowe na skalę kraju – coroczne wydarzenie poświęcone współczesnemu teatrowi dokumentalnemu organizowane od 2012 roku. Jego kuratorami są Adam Nalepa (Teatr BOTO), Roman Pawłowski (TR Warszawa) oraz dyrektor Teatru Wybrzeże, Adam Orzechowski.

Jak czytamy na stronie internetowej festiwalu:

Teatr dokumentalny to jedno z najciekawszych i najbardziej radykalnych zjawisk artystycznych naszych czasów. Uważany przez jednych za publicystykę i propagandę, przez innych określany mianem najbardziej demokratycznego rodzaju teatru, budzi emocje i wywołuje żywe dyskusje.

Pomysłodawcy Sopot Non-Fiction traktują teatr jako swoiste lustro rzeczywistości, przestrzeń wyodrębniania i analizowania ważnych, aktualnych zjawisk.

Na uwagę zasługuje sama formuła wydarzenia:

  • Co roku wyłonione na drodze konkursu grupy warsztatowe pochodzących z różnych stron Polski twórców (reżyserzy, dramaturdzy, scenografowie, muzycy, aktorzy), zapraszane są na trwającą 8 dni rezydencję artystyczną do Sopotu.
  • Członkowie poszczególnych grup (od 5 do 7), pracują nad zgłoszonymi projektami teatralnymi, bazującymi na wywiadach, reportażach, artykułach prasowych i innych materiałach o charakterze dokumentalnym.
  • Warsztatowa praca każdorazowo zwieńczona jest pokazem w formule work-in-progress – festiwal zamyka dwudniowy Maraton Non-Fiction.

  • Istotnym elementem festiwalu są prowadzone przez jego kuratorów rozmowy z twórcami, organizowane po każdym pokazie. Rozmowy te stanowią również szansę dla twórców na wymianę doświadczeń z widzami, którzy poprzez swoje reakcje oraz komentarze mogą wywierać wpływ na ewentualny późniejszy kształt projektów – a tym samym uczestniczą w procesie twórczym.
  • Ponadto, podczas festiwalu prezentowane są przedstawienia, których koncepcja kształtowała się podczas poprzednich edycji festiwalu oraz inne spektakle teatru niefikcjonalnego.

Na temat Festiwalu zob. nagranie przygotowane dla Festiwalu Between.Pomiędzy:


W dniach 21-28 sierpnia 2022 roku odbyła się jubileuszowa, 10. edycja Festiwalu. W ramach badań nad projektem „Przestrzenie teatru – teatr przestrzeni. Mapa trójmiejskich zjawisk teatralnych w latach 1989-2021” przeprowadzono cykl otwartych dla publiczności rozmów z kuratorami festiwalu oraz związanymi z nim na przestrzeni lat twórcami zatytułowany „Jak się robi teatr dokumentu?”.

W przeprowadzonych przez Katarzynę Kręglewską rozmowach udział wzięli: aktorki Magdalena Boć i Sylwia Góra, Michał Pabian (dramaturg), Radosław Stępień (reżyser); kuratorzy festiwalu, Adam Nalepa i Roman Pawłowski oraz Dorota Androsz (aktorka, reżyserka), Małgorzata Sikorska-Miszczuk (dramatopisarka i scenarzystka), Weronika Szczawińska (reżyserka, dramaturżka) i Anna Tomczyńska (scenografka).

Zob. również: www.sopotnonfiction.pl

Profil festiwalu na Facebooku: Sopot Non-Fiction | Facebook

Logo Festiwalu Sopot Non-Fiction
Sopot Non-Fiction 2021 – plakat
Sopot Non-Fiction 2021 – program

Practice as Research (PaR) – działania edukacyjne

Badania na temat teatru niefikcjonalnego znalazły wyraz także w formie działań edukacyjnych i zostały syntetycznie przedstawione w ramach projektu Between.Edukacja 2021.

Rozdział poświęcony teatrowi dokumentu oraz festiwalowi Sopot Non-Fiction można znaleźć pod poniższym linkiem: Edukacja 2021 | Between-Pomiędzy

Warto podkreślić, że w organizacji festiwalu istotną rolę odgrywają studenci, którzy pracują jako wolontariusze – przede wszystkim jako opiekunowie poszczególnych grup obecnych na sopockiej rezydencji. Praktyki te pozwalają nie tylko zdobyć doświadczenie w zakresie organizacji i animacji działalności teatralnej, ale również mogą zaowocować w formie prac naukowych – tak było choćby w wypadku pełniącego rolę wolontariusza na festiwalu Bartosza Dołotko, studenta wiedzy o teatrze UG, który tekst poświęcony jednemu z pokazów z 2021 roku opublikował na łamach miesięcznika „Dialog”, zob.: Witamy na pustyni rzeczywistości | Dialog – Miesięcznik poświęcony dramaturgii współczesnej (dialog-pismo.pl)

W semestrze zimowym roku akademickiego 2021/2022 Katarzyna Kręglewska przeprowadziła na Uniwersytecie Gdańskim zajęcia fakultatywne dla studentów kierunku wiedza o teatrze „Współczesny teatr dokumentu”.

W ramach zaliczenia studenci mieli za zadanie sformułować pomysł własnych projektów teatralnych reprezentujących nurt teatru niefikcjonalnego. W styczniu 2022 roku zorganizowaliśmy swoisty maraton – studenci przedstawiali własne projekty w formie referatów bądź pokazów work-in-progress. Wszystkie pokazy odbywały się w obecności Adama Nalepy, który każdorazowo podejmował z twórcami rozmowę na temat zaproponowanych projektów.

W czerwcu 2022 studenci wiedzy o teatrze UG obronili prace dyplomowe, których tematyka dotyczyła zagadnień współczesnego teatru dokumentalnego.

  • Julia Jankowska przygotowała projekt dyplomowy – performans „SABAT, czyli zbieram kwiaty, bo rząd mnie nienawidzi. Premiera performansu odbyła się 1 czerwca 2022 roku w PATIO Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku.

    SABAT, czyli zbieram kwiaty bo rząd mnie nienawidzi – plakat performansu dyplomowego Julii Jankowskiej (wiedza o teatrze)
  • Bartosz Dołotko napisał pracę licencjacką poświęconą zagadnieniom teatru niefikcjonalnego pt. Auto-teatr. Polityczność, postprawda i autofikcja w polskim teatrze współczesnym.

Więcej informacji na temat projektów studenckich w Rozdziale 2.

SABAT, czyli zbieram kwiaty bo rząd mnie nienawidzi – performans dyplomowy Julii Jankowskiej, 1 czerwca 2022 roku

festival dispersed

4

Głos wsparcia dla Ukrainy

Głos wsparcia dla Ukrainy – plakat wydarzenia

3 marca 2022 roku, w symbolicznym geście solidarności z obywatelkami i obywatelami Ukrainy zorganizowaliśmy w Sali Teatralnej Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Gdańskiego akcję „Głos wsparcia dla Ukrainy”.

W przygotowanym na tę okazję czytaniu performatywnym wzięli udział trójmiejscy aktorzy teatralni i reżyserzy oraz studenci Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Gdańskiego z kierunków wiedza o teatrze, zarządzanie instytucjami artystycznymi, wiedza o filmie i kulturze audiowizualnej oraz produkcja form audiowizualnych. Za opracowanie scenariusza opartego na wyborze udostępnionych nieodpłatnie przez Wydawców tekstów prozatorskich, poetyckich i dramatycznych oraz reżyserię czytania, które ostatecznie przybrało tytuł „Deputinizacja” odpowiadają Dorota Androsz oraz Mariusz Babicki.

Całość czytania została zarejestrowana – nagranie dostępne jest na kanale Vimeo Between.Pomiędzy:


W czytaniu udział wzięli:

  • Dorota Androsz (aktorka, reżyserka, Teatr Wybrzeże)
  • Mariusz Babicki (dramaturg, reżyser, absolwent teatrologii UG)
  • Justyna Bartoszewicz (aktorka, Teatr Wybrzeże)
  • Ada Czwarnóg (wiedza o teatrze UG)
  • Grzegorz Duda (aktor, współzałożyciel szkoły jogi Bhakti Shala)
  • Azima Izzetdin (absolwentka iberystyki UG)
  • Weronika Janicka (wiedza o teatrze UG)
  • Ewa Jendrzejewska (aktorka, Teatr Wybrzeże)
  • Anna Kociarz (aktorka, Teatr Wybrzeże)
  • Klaudia Laskowska (wiedza o teatrze UG)
  • Kacper Mamczyński (zarządzanie instytucjami artystycznymi UG)
  • Paulina Eryka Masa (tłumaczka, dramatopisarka, wiedza o teatrze UG)
  • Maja Miro (multiflecistka, kompozytorka)
  • Hanna Miśkiewicz (aktorka, Miejski Teatr Miniatura)
  • Adam Nalepa (reżyser, Teatr BOTO)
  • Weronika Nawieśniak (aktorka, Teatr Miejski im. Witolda Gombrowicza w Gdyni)
  • Marzena Nieczuja-Urbańska (aktorka, Teatr Wybrzeże)
  • Małgorzata Oracz (aktorka, Teatr Wybrzeże)
  • Bartłomiej Pastuszka (zarządzanie instytucjami artystycznymi UG)
  • Jadwiga Sankowska (aktorka, Miejski Teatr Miniatura)
  • Aleksandra Szostek (zarządzanie instytucjami artystycznymi UG)

Koncepcja i opracowanie czytania: Dorota Androsz i Mariusz Babicki

Rejestracja czytania: Marcin Makara, Adam Tusień, Marcin Zydek

Montaż: Adam Tusień


W scenariuszu użyliśmy fragmentów pochodzących z następujących źródeł:

  • Natalia Błok, Przez skórę; Olga Maciupa, Czas na pilates [w:] Współczesna dramaturgia ukraińska od A do Ja, wybór, przekład i wstęp, Anna Korzeniowska-Bihun, ADiT, Warszawa 2018.
  • Grzegorz Szymaniuk, Motory rewolucji, Wydawnictwo Czarne, Wołowiec 2015.
  • Serhij Żadan, Internat, przeł. Michał Petryk, Wydawnictwo Czarne, Wołowiec 2019.
  • Kateryna Miszczenko, Czarny punkt, przeł. Paweł Jarosz; Katia Petrowska, Mój Kijów, przeł. z jęz. niem. Alicja Rosenau [w:] Zwrotnik Ukraina, red. Jurij Andruchowycz, Wydawnictwo Czarne, Wołowiec 2014.
  • Wiersze Tarasa Szewczenki, Kateryny Michalicyny, Lubowa Jakymczuka, Ołesii Mamczycz, Iryny Ciłyk i Chrystii Wenhryniuk w przekładzie Anety Kamińskiej, pochodzące z wyboru Ukraińskie poetki o wojnie, Magazyn „Wizje”, 26.02.2022, UKRAIŃSKIE POETKI O WOJNIE | Wizje | Aktualnik (magazynwizje.pl)

Bardzo dziękujemy Olenie Apchel, Elżbiecie Manthey (Agencja Dramatu i Teatru ADiT), Monice Sznajderman (Wydawnictwo Czarne) oraz Redakcji Magazynu „Wizje” za życzliwość i zgodę na wykorzystanie tekstów.

Link do wydarzenia na Facebooku: https://fb.me/e/1cDBgb0io

Wydarzenie zorganizowane przez studentów Uniwersytetu Gdańskiego z kierunków wiedza o teatrze oraz zarządzanie instytucjami artystycznymi przy wsparciu studentów wiedzy o filmie i kulturze audiowizualnej oraz produkcji form audiowizualnych.

Patronat honorowy: JM Rektor Uniwersytetu Gdańskiego, prof. dr hab. Piotr Stepnowski

Pomysł organizacji wydarzenia, koordynacja działań z ramienia studentów: Paulina Eryka Masa

Koncepcja i organizacja wydarzenia: Katarzyna Kręglewska

Integralną częścią spotkania, w którym wzięła udział nie tylko zaproszona publiczność, ale także artyści, studenci, badacze i przedstawiciele władz Uniwersytetu Gdańskiego, była rozmowa na temat aktualnej sytuacji i możliwych form niesienia pomocy. Nasze zaproszenie przyjęli: pochodząca z Ukrainy literaturoznawczyni i badaczką współczesnej literatury i kultury USA, literatury emigracyjnej oraz literatur etnicznych – dr hab. Marta Koval, prof. UG; ekspert w dziedzinie literatury i języków słowiańskich, miłośnik i propagator kultury ukraińskiej, dr hab. Artur Bracki (UG) oraz Łew Zacharczyszyn – konsul generalny Ukrainy w Gdańsku w latach 2016-2021.

Ponadto, dzięki wsparciu studentek i studentów Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu Gdańskiego działających pod przewodnictwem Martyny Kuczyńskiej, inicjatorki przedsięwzięcia „Studenci dla Ukrainy – Pomagamy” mogliśmy przeprowadzić zbiórkę środków finansowych oraz najpotrzebniejszych artykułów na rzecz osób dotkniętych wojną. Łącznie udało nam się zebrać kwotę 2349,80 zł.

Zob. profil organizacji na Facebooku: Studenci dla Ukrainy Foundation


Informacja o zainicjowanym przez studentów Wydziału Filologicznego wydarzeniu spotkała się z entuzjastycznym odbiorem nie tylko władz Uniwersytetu Gdańskiego, ale również pochodzących z różnych stron świata przedstawicieli sztuki i nauki.

Wypowiedzi dedykowane walczącej Ukrainie przesłali między innymi:

  • Profesor Paul Allain, Uniwersytet w Kent, Canterbury, Wielka Brytania
  • Paula Meehan, poetka, Dublin, Irlandia
  • Tsimaras Tzanatos, poeta, Grecja
  • Profesor Alan Riach, poeta, Uniwersytet w Glasgow, Szkocja
  • Debra Mulholland, aktorka, Nowa Zelandia
  • Profesor Mark S. Burrows, redaktor poezji w czasopismach „Spiritus” i „ARTS”, Stany Zjednoczone
  • Riccardo Duranti, poeta, tłumacz, Włochy
  • Giorgia Karvunaki, tłumaczka, promotor kultury, Grecja
  • Alla Shenderova, moskiewskie czasopismo Teatr
  • Profesor Derek Attridge, Uniwersytet w Yorku, Wielka Brytania
  • Profesor Michael Edwards, Akademia Francuska
  • Profesor Robson Corrêa de Camargo, Federalny Uniwersytet w Goiás, Brazylia
  • Profesor S. E. Gontarski, Uniwersytet Stanu Floryda, USA
  • David i Helen Constantine, Uniwersytet w Oksfordzie, Wielka Brytania
  • Jon McKenna, nauczyciel, pisarz, aktor, reżyser, twórca filmowy z Londynu.

Materiały dotyczące wydarzenia – w tym nadesłane wypowiedzi w przekładzie Marty Kaczmarczyk oraz Kacpra Sęka – publikujemy w tomie Rozproszenie. Almanach Between.Pomiędzy 2023.

Czytanie performatywne „Deputinizacja”, 3 marca 2022, fot. SOPOGRAFIA Jerzy Bartkowski
Dorota Androsz, „Deputinizacja”, 3 marca 2022, fot. SOPOGRAFIA Jerzy Bartkowski
Czytanie performatywne „Deputinizacja”, 3 marca 2022, fot. SOPOGRAFIA Jerzy Bartkowski. Na zdjęciu od lewej: Mariusz Babicki, Adam Nalepa, Anna Kociarz
Marzena Nieczuja-Urbańska, czytanie performatywne „Deputinizacja”, 3 marca 2022, fot. SOPOGRAFIA Jerzy Bartkowski
Justyna Bartoszewicz, Anna Kociarz, czytanie performatywne „Deputinizacja”, 3 marca 2022, fot. SOPOGRAFIA Jerzy Bartkowski
Weronika Nawieśniak, czytanie performatywne „Deputinizacja”, 3 marca 2022, fot. SOPOGRAFIA Jerzy Bartkowski
Grzegorz Duda, czytanie performatywne „Deputinizacja”, 3 marca 2022, fot. SOPOGRAFIA Jerzy Bartkowski
Ewa Jendrzejewska, czytanie performatywne „Deputinizacja”, 3 marca 2022, fot. SOPOGRAFIA Jerzy Bartkowski
Maja Miro, czytanie performatywne „Deputinizacja”, 3 marca 2022, fot. SOPOGRAFIA Jerzy Bartkowski
Dr hab. Marta Koval, prof. UG, Głos wsparcia dla Ukrainy, 3 marca 2022, fot. SOPOGRAFIA Jerzy Bartkowski
Paulina Eryka Masa, Głos wsparcia dla Ukrainy, 3 marca 2022, fot. SOPOGRAFIA Jerzy Bartkowski
Katarzyna Kręglewska, Głos wsparcia dla Ukrainy, 3 marca 2022, fot. SOPOGRAFIA Jerzy Bartkowski

Znaczek pocztowy, fot. Ukrposhta

Wyprodukowany przez ukraińską pocztę znaczek dostępny jest pod poniższym adresem: On 12.04.2022 Ukrposhta issues postage stamps “Russian warship, go …!”

Więcej informacji – zob. oficjalny profil Ukrposhta na Facebooku: Укрпошта | Facebook

festival dispersed

5

Ukraina w przestrzeni teatralnej Trójmiasta

Obecność Ukrainy po 24 lutego 2022 roku w trójmiejskich działaniach performatywnych stała się tematem badań Katarzyny Kręglewskiej, których wyniki zaprezentowano podczas 12. Zakopiańskich Spotkań Antropologicznych w formie wykładu „Więzi, więzy, wspólnota. Ukraina w przestrzeni teatralnej Trójmiasta”. Tematem przyświecającym tegorocznej konferencji była „Wdzięczność”.

Więcej informacji w Rozdziale 5.

Abstrakt wystąpienia:

„Polska państwem narodowym” – czytając hasło tegorocznego marszu niepodległości pozostaje bodaj jedynie odczuwać wdzięczność, że poszczególne praktyki społeczne i kulturowe przeczą obowiązującej państwowej narracji. Moje wystąpienie chciałabym poświęcić formom obecności Ukrainy w przestrzeni teatralnej Trójmiasta po 24 lutego 2022 roku. Analiza wybranych działań i wydarzeń scenicznych stanowić będzie punkt wyjścia do namysłu nad rolą praktykowania wdzięczności w konstytuowaniu wspólnoty.

Analizowane wydarzenia:

PC Drama, czytanie tekstu Leny Laguszonkowej „Matka Gorkiego”, tłum. Agnieszka Sowińska, reż. Maciej Wiktor, 24 października 2022, Klub Żak, fot. Tomasz Cieślikowski. Na zdjęciu od lewej: Katarzyna Kręglewska, Lena Laguszonkowa, Maciej Wiktor, Agata Bykowska, Magdalena Boć
Teatr Wybrzeże, Dyskusyjny Klub Teatralny, rozmowa po pokazie spektaklu „Więzi”, z udziałem zespołu aktorskiego oraz reżyserki, Oleny Apchel. Prowadzenie: Weronika Łucyk, 24 kwietnia 2022 roku, fot. Paweł Raro
Plakat spektaklu „Więzi”, reż. Olena Apchel, tekst – na podstawie dzienników i relacji Oleny Apchel – Jarosław Murawski, Michał Buszewicz (Teatr Wybrzeże, premiera 6 stycznia 2019)
Fundacja Banina, „Obca”, reż. Bartłomiej Miernik – plakat przedstawienia
Maria Peszek w rozmowie z Oksaną Czerkaszyną, Długa 35, 25 listopada 2022 roku, fot. Łukasz Głowala
Koncert zespołu Dakha Brakha, Klub B90 w Gdańsku, 21 listopada 2022 roku, fot. Łukasz Powązka
Koncert zespołu Dakha Brakha, Klub B90 w Gdańsku, 21 listopada 2022 roku, fot. Łukasz Powązka